Love my job

Zoals jullie weten, werk ik alweer een paar jaar als onderwijsassistent op een basisschool. Meestal heb ik het onwijs naar m'n zin, wat goeddeels te maken heeft met de kinderen die mijn collega's en ik onder onze hoede krijgen. Maar of die kinderen ook zo blij zijn met ons...?

Vanochtend mocht ik groep 7 opvangen aan het begin van hun schooldag. Hun eigen juf moest even een collega helpen. Gelukkig voor mij :) konden de kinderen gewoon zelf aan het werk. Op enig moment begonnen een paar kinderen zich toch af te vragen waar hun eigen juf was. "Juf, staat u deze hele dag voor onze klas?"vroeg één van de bijdehandste exemplaren. "Nee hoor,"zei ik. "Jullie juf komt over een paar minuutjes." Mijn gesprekspartner knikte. "Ik dacht al; 'werken met kleuters kan ze wel. Maar groep 7...?' Ik lachte nóg toen ik weer terug was bij die 'makkelijke' kleuters. :D

Daar tegenover staan de 'makkelijke' kleuters. Zoals dat manneke dat tijdens het buiten spelen ineens aan mijn broek hangt. "Juf, ik vind jou zo lief." zucht hij met zn donkere kijkers bijna verliefd op mij gericht. Een minuut of tien later crosst hij langs op een loopfietsje. "Juf Femmy, ik vind jou nog stééds lief!"

Zo kan ik weer een dag of wat vooruit.