Het grote avontuur van Jul

Vanmiddag zouden Jul en ik zoals elke dinsdagmiddag boodschappen doen bij de Jumbo in de buurt en daarna Jut ophalen van het KDV, in de straat achter de Jumbo. Jul moest nog even haar handschoenen aandoen, maar ik fietste alvast vooruit. Er is een bepaald punt in de straat waar we in zulke gevallen op elkaar wachten, dus daar fietste ik vast naartoe. Ik wachtte een poosje, maar wie er ook kwam; geen Jul. Wel kwam de chef uit tegenstelde richting thuis uit zijn werk. “Wil jij eens kijken waar Jul blijft?”vroeg ik. Even later was hij terug. “Jul staat niet op de oprit bij ons huis,”zei hij. We fietsten elk een kant onze wijk door, maar nergens een spoor van Jul. “Misschien is ze wel vast naar de Jumbo gefietst,”bedacht ik. “Ik fiets toch maar even die kant op.” De chef zou bij huis blijven, voor het geval dat Jul toch thuis op zou duiken. Ik vertrok richting de Jumbo, onderwijl de weg afspeurend naar een meisje op n witte fiets. Ineens werd ik gebeld door onze buurvrouw, die ook een collega van mij is. “Heb je kind al terug?”begon ze het gesprek. “ehm, nee,”zei ik. “Ze staat bij de servicebalie van de Jumbo,”wist de buurvrouw te melden. “Daar heeft een moeder van school haar gevonden en omdat ze jouw nummer niet heeft, belde ze mij.” Ik dankte de buurvrouw voor de informatie en racete zo snel ik kon naar de supermarkt. En inderdaad, daar stond Jul, plus de moeder van school en een andere vrouw. Hortend en stotend deed Jul verslag hoe ze mij kwijt was en toen had besloten om eerst langs school en toen naar het kinderdagverblijf te fietsen, omdat ik dáár misschien zou zijn. Ze was dus precies de andere kant op gefietst dan wat ik dacht dat we afgesproken hadden én had zelfstandig wegen en zelfs een kruising met verkeerslichten overgestoken…

Uiteindelijk kwam ze een mevrouw tegen die medelijden had met het huilende meisje op haar fiets. De vrouw had aan Jul gevraagd wat er was. “Ik moet samen met mijn moeder naar de winkel, maar ik ben mijn moeder kwijt.” De vrouw vroeg of Jul wist naar welke winkel we zouden gaan. Dat wist Jul wel, en de mevrouw besloot dat ze Jul dan maar even naar de supermarkt zou brengen. Daar trof de moeder van school Jul, en via de buurvrouw kwam het bericht bij mij uit. Eind goed al goed, maar ik ben wel wat grijze haren rijker denk ik. :o