Oh ja, m'n blogje

Onlangs vroeg iemand semi-bezorgd of het wel goed ging met Jut, Jul en Jetje, aangezien er al tíjden geen nieuw blogje verschenen was. Iemand in mijn omgeving is zo stoer meerdere blogs per week te delen; die eenzame hoogte ga ik niet halen, vrees ik. ;) Maar goed, terug naar mijn eigen leventje. Wij waren afgelopen zomer drie weken op vakantie in Epe. Kamperen met een baby hebben we twee keer eerder gedaan, maar toch vond ik het van tevoren errug spannend en vroeg ik me af waarom dit bij het boeken zo'n goed plan had geleken. Maar goed, uiteindelijk viel het heul erg mee. Jetje was dé attractie van ons veldje, waar hoofdzakelijk senioren met een seizoensplek bivakkeerden. Ze gedroeg zich voorbeeldig; vond alles en iedereen leuk en interessant en ging in tegenstelling tot de oudste twee daadwerkelijk slápen als we haar 's avonds in haar slaaptentje legden, om de volgende ochtend doorgaans niet vóór zeven uur wakker te worden. Had ik al gezegd dat het zo'n voorbeeldig kind is? ;)

Inmiddels is de vakantie alweer láng geleden en ben ik voor het eerst in een half jaar (!) weer aan het werk. Hoewel het werk nog hetzelfde is als voor mijn verlof, op drie na alle collega's nog hetzelfde zijn en en op een enkele uitzondering na alle kinderen nog hetzelfde zijn, was ik halverwege de eerste week gesloopt door alle prikkels. Inmiddels is bijna alles weer 'gewoon' en zitten we inmiddels wel aardig in een soort van ritme. Al zou het nóg handiger zijn als Jetje straks in het fietsstoeltje mag. Nog een paar weken geduld...

Met name Jut moet een beetje op gang komen na de vakantie. Het is ontzettend leuk bij meester Panda (ja, wij hebben op school een kleutermeester, nee, Panda is niet zijn echte voornaam), maar het kost ons manneke bergen energie. Waar hij soms net een beetje van tekort komt. Dus 's ochtends wil hij z'n bedje niet uit en 's avonds wil hij er niet in. Haske logisch als je moe bent, natuurlijk. Vanavond was hij ook mopperend en foeterend naar boven vertrokken, terwijl ik nog even bezig was om Jetje haar dagelijkse hapje(s) te geven. Toen ik boven kwam, was de kamer van Jul helemaal leeg. Hij lag niet onder z'n dekbed, niet onder z'n bed en ook zat niet hij op de vensterbank achter het gordijn (dat overigens tot z'n knieën komt, maar dat maakt niet uit). Ineens hoorde ik gegiechel uit de kledingkast komen. Ik deed een deur open en potverdikkie; daar zat meneer. HIj was zonder opstapje in de kast geklommen en was erin geslaagd de deur helemaal dicht te doen. En vervolgens zat hij ook echt muisstil te wachten tot ik hem zou vinden. Had ik al gezegd dat het zo'n vindingrijk jochie is? ;) Mocht je je trouwens afvragen waarom het zo'n prestatie was dattie zonder opstapje in de kast geklommen was, zoek bij dat blauw-gele Zweedse woonwarenhuis even op kast Visthus en je weet het.

Oh ja, en komende zaterdag vieren we onder Jacobitische voorwaarden een familiefeestje in een grote speeltuin in de buurt. En als het een beetje wil, kan ik dan op de daar aanwezige tweepersoonsschommel schommelen met m'n oma van 84. Twee Femmy's met 50 jaar leeftijdsverschil op één schommel, ik heb er al tijden zin in! ;)